بی تو چگونه می شود از آسمان نوشت  

                                      از انعکاس ساده رنگین کمان نوشت 

                        این یک حقیقت است که بی تو بهار من                     

                                         باید چهارفصلِ زمان را خزان نوشت . .

*************

                                بگذار بگویمت دلم غم دارد              

                                                     یک عالمه اشک و آه و ماتم دارد 

                                   عجّل بظهور، عصر آدینه ها            

                                             ای یوسف فاطمه تو را کم دارد . . .

             مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
                                  
                                                   قطره شدم که راهی دریا کن  

              حالا که فکر آخرتم را نمی کنم

                                                 حق می دهم که بنده دنیا کنی                    

      آقا، برای تو نه برای خودم بد است

                          هر هفته در گناه تماشا کنی مرا

                         وقتش شده که بیایی و پیدا کنی مرا

        هر جمعه که شد بیا که ما بیداریم
                                                         این جمعه فقط نیا عروسی داریم

            از جور زمانه ما شکایت داریم
                                                       اندازه کوه و صخره حاجت داریم

            ما مشکلمان گرانی و بیکاریست
                                                       آقا به نبودن تو عادت داریم

           صد موعظه کن ولی زتسلم نگو
                                                      از خمس و زکات و ضرب و تقسیم نگو

          آقا بیا ولی فقط با یک شرط
                                                      از آنچه که ما دوست نداریم نگو!


و..................................


آقا جان خیلی غریبی........خیلی...خیلی

کاش انسان میشدیم.....کاش شما را ناراحت نمی کردیم.... کاش زندگیمان بوی انسانیت داشت....مثلا ما شیعیان شما هستیم ولی .....
وای ..... وای.....

/

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن ، تبر به دوش بت شکن

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه

ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام

دوباره صبح ، ظهر نه غروب شد نیامدی 

رقص قشنگ نور
امشب چه ديدنى است
آواز شاد باد
امشب شنيدنى است
عيد است و عطر گل
پيچيده در هوا
بوى خوش گلاب
پر كرده سينه را
گلبوته هاى شمع
روييده هر كجا
مى ريزد اشك شوق
يك غنچه بى صدا
گلدسته ها همه
غرق ستاره هاست
هر گوشه حرم
فرياد (يا رضا) ست
وقت زيارت است
پر مى كشد دلم
همراه كفتران
من مى روم حرم

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکنند

غافل از محکمه روز حسابت نکند

ای که دم می زنی از نوکری آل عبا

آنچنان باش که ارباب جوابت نکند

در گلستان تک گلی تا عرش میخواهم تو را

                          کمتر می بینمت بسیار میخواهم تو را

   گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
                                       گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
                                       گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
                                       گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
                                       گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن


گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
                                       گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن


گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
                                       گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن


گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
                                       گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه


گفتم رخت را از من واله مگردان
                                       گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان


گفتم به جان مادرت من را دعا کن
                                       گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن


گفتم  ز هجران تو قلبی تنگ دارم
                                       گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم


گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
                                       گفتا به آب دیده دل را شستشو کن


گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
                                       گفتا که دل با یاد حق آباد گردان


گفتم که شام تا دلها را سحر کن
                                       گفتا دعا همواره با اشک بصر کن


گفتم که از هجران رویت بی قرارم
                                       گفتا که روز وصل را در انتظارم

گـــر چــه پیـمان را شکستم بر سـر پیمانه ام          بـا همـــه بد عــهدی ام آن عـاشق دیوانـه ام

گـــر بــه ظاهــر دورم از درگــاه تو ای نازنیـــن          بـاز هــــم مشــتاق روی دلـــکش جـانـانــه ام

از در مـــیخانه ات ای شـــاهد خـــوبان مـــران          با هـــمه عصیان همان دردی کـش میخانه ام

پـــــرده بردار از رخ زیـــــبا که مشتاق تـــــوام           آن رخ زیـــــبـا ندیــــــده، والــــه و دیــــوانه ام

پادشـــــاه جــــودی و ما بـــنده درگـــاه تـــــو           منتـــــظر بـر درگهت ،زان بخشش شاهانه ام

در مـــــیان بحــر هجران غوطه ور گشتم ولی           باز هـــم در جستجوی گــوهـــــر دردانـــــه ام

همچون من هرگز نباشـد بردرت پیمان شکن            لیــک با الــــطاف غــیر از تو، شـها !بیگانه ام

چون که لطف توست تنها ضامن رســوایی ام           ور نـــه آن گــردم که افشـــان در دل ویرانه ام

انتـــظارت بیش از حــد شد، تحمل تا به کی؟           آفتـــابـا! بـــــهر دیـــــدار رخـــــت پروانـــــه ام

والــــــه و شــــیدا و مـستم لیک، محتاج توام

یک نــــظر بر من نــــــمـا، ای عارف فرزانه ام

                         ای دل غافل کمی هوشیار شو

                                                                      خواب غفلت تا به کی،بیدار شو

                         از رفیقانت نمانده هیچ کس

                                                                     صرف شد عمرت به غفلت سر بسر

                         منزلت قبرست و مونس مار و مور

                                                                     کی شوی بیدار از خواب غرور

                         یک دمی بنشین بحالت گریه کن

                                                                     تلخی جان کندنت را چاره کن

                         را بود دور و دراز و پر خطر

                                                                     بار سنگینت بدوش، عیبی بسر

یا صاحب الزمان،آقا خودت کمک کن دیگه بتونم با نفسم مبارزه کنم!دیگه گناه نکنم!آقا خودت منو برای خودت بزرگ کن!

چشمت به غمزه ما را ....مست و خراب کرده

خاک وجودمان را لبریز آب کرده

یک روز عهد بستم روز دگر شکستم

چشم ات برای این جرم ما را عذاب کرده

جمعه سر نمازم کردم تو را دعایی

از جاده ی مه آلود باشد که باز آیی

باز آ که دست های عشاق خسته تر شد

از دست این جدایی دل ها شکسته تر شد

سلام ای که به تو گریه می کنم شب ها

خلاصه همه حرف ها و مطلب ها

خدا اجازه به شب داده با این شرط

که صبح سجده بیارند بر تو کوکب ها

چگونه وصف کنم انتظار آقارا ؟

توان گفتنشان نیست این مرکب ها

ز پشت ابر برون آ ، بتاب بر دنیا

که کنج لانه تو کز کنند عقرب ها

غزل تمام شد و باز آخرش خالیست

در انتظار تو هستند این مخاطب ها